Dreams come true (2/2): It’s in the game

27 september 2019

Dreams come true (2/2): It’s in the game

Van jongs af aan heb ik twee hobby’s/interesses: voetbal en computers. De liefde voor voetbal heb ik zeker niet van een van mijn ouders, maar van mijn opa. Toen ik in 1994 bij SV Hulsberg ging voetballen, was hij mijn grootste fan en kwam iedere training en wedstrijd kijken. Op Champions League avonden bleef ik altijd bij opa slapen, om onder het genot van een roze koek, de wedstrijden te kijken. Mijn ouders hadden niets met voetballen, maar vonden het wel leuk dat ik er zoveel plezier in had.

1998

Ik weet niet anders dan dat wij thuis een computer hadden. Mijn vader was hier een groot liefhebber van en bracht dit al op jonge leeftijd op mij over. Nu, anno 2019, is het vanzelfsprekend om thuis een computer te hebben, maar toen, begin jaren 1990, was dat niet zo. Iedere keer als mijn vader een nieuwe PC kocht, mocht ik de oude hebben. De eerste computer die ik kreeg stond op mijn slaapkamertje van 6 vierkante meter. Er was plek voor een bed en een bureau met de MS-DOS computer. Een kledingkast moest maar ergens anders staan, want die computer moest en zou er staan.

In 1998 vond er weer een wissel van computer plaats. Mijn vader kocht er een met Windows 98. Dat was fan-tas-tisch. De grafics op dat ding waren ‘niet van echt te onderscheiden’. Tenminste… dat was zo in mijn kinderlijke fantasiewereld.

Als de dag van gisteren.

Iedereen herinnert zich waarschijnlijk de basisschool-tijd nog wel. De woensdagmiddagen waren heilig. Dát was hét moment om met vriendjes af te spreken. Zo ook voor mij op een woensdagmiddag ergens begin 1998 (ik was 9). Ik wist via mijn vader dat die dag onze nieuwe computer geleverd zou worden, dus ik wilde deze ene keer niet persé naar een vriendje, maar samen met mijn vader de computer uitpakken. Mijn vader en moeder waren het daar niet mee eens. Ik had afgesproken met een van mijn vriendjes, dus ik zou daar ook naartoe gaan. Zo geschiedde. ’s Avonds, rond etenstijd, kwam mijn vader me ophalen en ik vroeg hem meteen of ‘hij’ er al was. Hij antwoordde met ‘ja, en ik heb nóg een verrassing voor je.’ Je kunt je voorstellen: Het autoritje van 2 minuten (van het huis van mijn vriendje naar mijn eigen huis) duurde een eeuwigheid.

FIFA 98

Eenmaal thuis aangekomen stond hij er: De nieuwe computer. De extra verrassing van mijn: FIFA 98 – Road to the Worldcup. Mijn vader had mijn twee passies weten te combineren door dit computerspel voor mij aan te schaffen. Ik kon nu voetballen op de computer. Beter ging het niet meer worden in mijn ogen… Vanaf dát moment in 1998 was ik verknocht aan het spel. Gelukkig gold dat ook voor mijn vriendjes. Woensdagmiddagen buiten ravotten, maakte plaats voor FIFA-toernooien. Op enig moment ging het zelfs zo ver dat we na ieder potje FIFA ‘persconferenties’ hielden waarin we de wedstrijden analyseerden. In 2008 maakte de PC plaats voor de Playstation. Het toestel veranderde, maar de liefde voor het spel niet. Mijn Playstation woonde waar ik woonde: Hulsberg, Delft, Maastricht, Valkenburg. FIFA spelen was en is voor mij dé manier om lekker af te schakelen na een dag werken of op een luie zondag. Door een gebrek aan talent is het overigens ook de enige manier voor mij om tegen Messi of Ronaldo op het veld te staan. Een leven als profvoetballer en dús een digitaal poppetje van mezelf in het computerspel, zat er nooit in.

Droom

Toch is met FIFA 20 een lang gekoesterde droom uitgekomen: We zitten erin! Bij EA Sports, de makers van het spel, hebben ze ontzettend veel oog voor detail. Zelfs de broek sponsoren van de clubs die in het spel zitten staan op de tenue. Sinds dit seizoen staan wij, James Robinson, op de broekjes van Fortuna Sittard. Dat is an sich al ontzettend mooi, maar we zitten nu dus ook in FIFA… Dat is toch wel een volgende droom die uitkomt.

Newsroom

News

27 september 2019